Hanna Banaszak: Truskawki w Milan

Ja mam na ogół pamięć krótką,ja mam na ogół pamięć złą,ktoś do mnie mówił: "Niezabudko"Zupełnie nie pamiętam, kto.Ktoś mnie ubierał w perły, futra,Kto? Całkiem nie pamiętam, leczAż po starości jesień smutnąPamiętać będę jedną rzecz:Truskawki w Milanówku,Tamten ganeczek w dzikim winie,Te interludia na pianinie,To jeszcze mi się śni,Truskawki w Milanówku,Pogodny wuj reakcjonista,Który "Brygadę Pierwszą" świstałSłuchając BBCTruskawki w MilanówkuNa talerzykach RosenthalaPrzysiadły od hołoty z dalaWśród śmietankowej mgły.Truskawki w MilanówkuI ten przechodzień, spacerowicz,Inteligentny jak Gombrowicz,To właśnie byłeś ty.Nie mam pamięci do detali,Ale pamiętam furtki skrzyp,A potem księżyc się zapaliłi łypnął ku nam łypu-łyp.Ja miałam oczy nieprzytomne,Czułam gorący poszum krwi,Więcej nie pomnę, ale pomnę,Jak strasznie smakowały miTruskawki w Milanówku,cukier jak śnieg Kilimandżaro,wuj przez sen mruczał "Cztery karo,"bo we śnie w brydża gralTruskawki w Milanówku,Na widelczyku srebrnym drżące,O cichym zmierzchu sprzyjająceZwiązkowi dusz i ciał.Truskawki w Milanówku,Na księżycowy promień złotyTy nawlekałeś swe tęsknoty,A ja westchnienia me.Truskawki w Milanówku,Przez chwilę człek nie podejrzewał,Że to nie Lorelei śpiewa,Lecz gwiżdże EKaDe...Cichą tęsknotę darmo kojąc,W jesienny zapatrzona liść,Chcę bardzo, by piosenka mojaZawarła jeszcze taką myśl:Że kalarepa z Wołomina,Która stanowi czasu znak,Choć strasznie mnożyć się zaczyna,Wspominać tak się nie da jakTruskawki w Milanówku,Martwa natura, żywy dowód,Że jeszcze wciąż istnieje powód,By podwieczorki jeść.Truskawki w Milanówku,Wytworne żarty od niechcenia,Ach, pracowały pokoleniaNa formę tę i treść.Truskawki w Milanówku,Wuj konkubinę miał w Brwinowie,Ale nam o niej nie opowie,Wuj juz na chmurce gdzieś.Truskawki w Milanówku,Wasz czar nie zniknął i nie przepadł,Nim was zagłuszy kalarepa,Poświęcam wam tę pieśń.